Gisteravond was Tim Hofman bij Adieu God? en ik heb met plezier zitten kijken. Een vrolijk, ongedwongen gesprek (Tijs is in de loop van de seizoenen steeds minder met zijn gasten gaan debatteren en dat maakt de boel gezelliger zonder dat het per se minder diepgaand wordt).
Naast een mooi portret, de (terechte) beschuldiging dat de kerk vaak homofoob is en de gebruikelijke zinnen over het bijzonder onderwijs was dit vooral iets dat mij opviel:
hier is weer even een bewijs van de nadelen van de evangelische beweging.
Veel van de gasten in Adieu God? namen afscheid van een streng gereformeerde kerk, een aantal decennia geleden.
Tegenover die ‘ouderwetse kerk’ profileren charismatische groepen zich vaak als hip, modern, open.
Leuke band, moderne muziek, iedereen is welkom – en natuurlijk de Alpha-cursus.
Een perfect marketingsysteem.
Maar zoveel zielen als er gewonnen worden door de gezelligheid, ad hoc argumentatie en emotionele manipulatie van de Alpha-cursus,
zoveel zielen verlaten de charismatische beweging ook gillend. Een van hen is dus Tim Hofman:
Ik denk dat ik daardoor echt anti ben geworden.
Omdat de charismatische beweging de oerconservatieve aard verhult door een jasje van ‘hedendaagse’ muziek,
omdat de Alpha-cursus een onbewijsbare God verbergt achter een shitload aan slappe bewijsvoering,
omdat de betovering van wonderen, engeltjes en geestelijke extase meestal zinsbegoocheling is.
De charismatische beweging is maar een tijdelijk antwoord op secularisatie, zoals die zaadjes die razendsnel opschieten en dan veel sneller dan de andere plantjes het leven laten.
Je kweekt er meer anti-religieuze afvalligen dan wereldverbeterende gelovigen mee.
Kijk de uitzending hier terug.