Is het niet wat zwaar, vraag ik me soms af tijdens een kerkdienst. Vroeg in de viering altijd weer die kyriëgebeden, waarin je Heer, ontferm u blijft bidden. Ontferm u over de zieken, zwakken, misselijken, eenzamen, het komt allemaal voorbij. Steevast noem ik dan ook het wereldnieuws. ‘Als we het journaal zien en we maken ons zorgen, Heer, ontferm u over uw wereld.’ Als ik eerlijk ben neem ik die bede in eerste instantie mee naar de kerk omdat ik weet dat daar veel ouderen zitten. En omdat ik weet dat veel ouderen het journaal (of anderszins het nieuws) volgen, en zich druk maken om de actualiteit.
Maar ook omdat ik het gevoel heb dat je vanaf het begin van de kerkdienst moet worden gewezen op je wereldburgerschap. Ik ben niet alleen ik, ik ben niet alleen mijn gezin, ik ben niet alleen mijn woonplaats – – ik ben mens, en daarvan zijn er zeven miljard. We zijn allen verbonden. Meer lezen
