Vanochtend bij KRO radio De Ochtend analyseerde ik dit vreemde verschil. Vorige week zat SGP-voorman Kees van der Staaij een ‘minder-moslims-manifest’ te presenteren op tv. Nog diezelfde vrijdag zit de Rotterdamse SGP-crew in de organisatie van ‘Hand in Hand’, waarin een keten van niet-moslims beschermend om de moskee heen stond.
Waar zit hem het verschil in? Misschien in het feit dat Rotterdam zo multicultureel is, dat elke SGP’er in de stad wel contacten heeft met moslims. En zo wordt het minder moeilijk om moslims als mensen te zien (en moeilijker om hen als een grote boze enge groep het land uit te wensen).
Moraal van het verhaal? Je kunt iemand niet haten als je er een gezicht bij hebt. Kijk anders nog eens naar het zeer inspirerende verhaal van Daryl Davis, de zwarte bluesmuzikant die tientallen vriendschappen sloot met leden van de Ku Klux Klan. Een van de afdelingen (die in Maryland) zou zelfs mede onder zijn invloed zijn gesloten. Te weinig leden over.
Goed, om daad bij het verbindende woord te voegen ben ik ook even bij de EO langs gegaan, waar een redacteur van de Tafel van Tijs koffie voor me had. Twitterdiscussie onder vier ogen en met een drankje werkt toch altijd beter.
Kijk en luister HIER wat ik bij De Ochtend zei.