Zet je schrap, vrienden, Game of Thrones gaat weer beginnen! Je bent van mij als theoloog de nodige religieuze duiding gewend, en ach, waarom zouden we dit beperken tot alleen de ‘echte’ wereld? Hier zijn dus de vijf belangrijkste Game of Thrones goden, met een korte uitleg van de bijbehorende theologie.
Game of Thrones goden
1. De god met de zeven gezichten
Tegenwoordig de hoofdreligie van het grootste rijk in Game of Thrones. Andere naam: ’the new gods’, of ’the seven-faced god’. Het symbool van deze religie is een ster met zeven punten. Zo beeldt men uit dat het één god is met zeven uitingsvormen. Je kunt die gedachtengang vergelijken met de christelijke drie-eenheid of de veelheid hindoegoden die door sommige hindoes worden beleefd als verschillende gezichten van de ene god.
De zeven gezichten van de godheid zijn archetypisch: Vader, Moeder, Maagd, Oude Vrouw, Strijder, Smid, Vreemdeling. Aanbidding gebeurt in de ‘Great Sept’ en priesters heten ‘septons’.
2. De heer van het licht
Carice! Melisandre is de bekendste priester van R’hllor, de ‘Lord of Light’. Via het mantra ’the night is dark and full of terrors’ waarschuwt zij voor de macht van het kwaad – maar haar lichtgod is sterker. Dit monotheïsme ziet alle andere religies als vals en vormt een groeiende bedreiging voor de gevestigde Game of Thrones goden in Westeros. Volgelingen hebben een voorkeur voor de kleur rood en bij de rituelen spelen met name vlammen een belangrijke rol. Meest invloedrijke aanhanger van de religie is Stannis Baratheon, die Melisandre als belangrijke raadgever aanhoudt.
3. De verdronken god
In seizoen wijdt Theon Greyjoy zich aan de ‘Drowned God’ van zijn familie op de Iron Islands. De priester giet water over hem heen en Theon roept uit: ‘what is dead may never die’! Het klinkt een beetje als het christelijke doopritueel, en daar zal het ook op geïnspireerd zijn – maar de Game of Thrones goden zijn wat hardvochtiger dan de christelijke, en dat geldt zeker voor deze god van zee, steen, en ijzer. In het komende seizoen zou het best eens kunnen zijn dat deze religie een grotere rol speelt.
4. De god van de dood
Arya Stark belandt op een gegeven moment in de tempel van de ‘many-faced god’. De priesters van deze god van de dood zijn een soort huurmoordenaars en tegelijkertijd euthanasie-verleners. Als dienaren van de dood zelve laten ze hun eigen identiteit achter en kunnen ze vele verschillende gedaanten aannemen. ‘Valar morghulis’, zeggen ze: alle mensen moeten sterven, en zo is het uiteindelijk natuurlijk ook.
5. De oude goden
Vooral nog aanbeden in het Noorden, bijvoorbeeld door de familie Stark. De ‘old gods’ zijn een verdwijnende natuurreligie, vergelijkbaar met het oude heidendom in onze wereld. Aanbidding gebeurt bij heilige bomen. Hoewel de ‘new gods’ hen een beetje vervangen hebben, hoor je nog weleens mensen zweren bij ’the old gods and the new’: er heerst nog een historisch respect voor de oude religie.
Bonus: opwekking bij de Game of Thrones goden?
In het laatste seizoen speelden de ‘Sparrows’ een grote rol, met zelfs invloed aan het hof. Sparrows vormen geen eigen religie, maar eerder een vernieuwingsbeweging binnen de rijksgodsdienst van de god met de zeven gezichten. Ze zijn sober en wijzen decadentie en seksuele uitspattingen af. Hun rigide normen en radicale toewijdingen maken hen een mix tussen – laten we zeggen – Franciscus van Assissi, de Reformatie en de moderne pinksterkerk. Schrijver George R.R. Martin laat vooral met deze verrassende verhaallijn zien, dat hij goed heeft rondgekeken en inzicht heeft verworven in hoe religie werkt.
Ik bezit niet de rechten voor de gebruikte plaatjes, maar dat vindt HBO vast niet erg met deze gratis reclame – koop die boeken en dvd’s!