We moeten dit even positief beginnen: ooit had Rob Bell potentie. Hij schreef het mooie Velvet Elvis (binnenkort eindelijk in het Nederlands), kwam met een sympathiek relletje over de onzin van de eeuwige hel en wist als theoloog Oprah voor zich te winnen. Dat kunnen we niet allemaal zeggen.
Helaas! De ijdelheid ligt altijd op de loer. Als een tweesnijdend zwaard: de succestheoloog kreeg meer aandacht voor zijn eigen populariteit en minder aandacht voor theologische verdieping. Om de leegte te maskeren vult hij nu zijn blogs met grote beweringen over Revolutionaire Bijbeluitleg die hij nergens waarmaakt, benevens veel grapjes die ons de indruk geven dat Rob vierentwintig keer achter elkaar aan het Heilig Avondmaal gaat voor hij begint te schrijven (en daarbij het brood laat liggen). Lees meer